Η μελέτη αυτή αποτυπώνει τη γενεσιακή και εξελικτική πορεία δύο άγνωστων στο ευρύ κοινό εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που δραστηριοποιήθηκαν στην περιοχή του Αιγαίου και συγκεκριμένα στην Ερμούπολη της Σύρου. Πρόκειται για την Ιερατική Σχολή Σύρου (1856-1893) και την Προπαρασκευαστική Εκκλησιαστική Σχολή Σύρου (1936).
Η εμφάνιση, ο θεσμικός ρόλος, η δραστηριότητα και η λειτουργία των Εκκλησιαστικών Σχολών παρότι αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της Ελληνικής Εκπαίδευσης δεν έτυχε ανάλογου ιστορικού ενδιαφέροντος και δεν απασχόλησε την ελληνική αλλά και ξένη ιστοριογραφία στο παρελθόν. Για τις ιερατικές σχολές δεν έχουν γραφεί παρά ελάχιστα κείμενα και για τις συγκεκριμένες δύο Σχολές ακόμα και μέχρι σήμερα αγνοείται η ύπαρξή τους. Η αναδίφηση σε αριθμητικά δεδομένα του ανθρώπινου δυναμικού είναι σχεδόν απαγορευτική, εξαιτίας της έλλειψης των αντίστοιχων στοιχείων και η εξελικτική διαδρομή σε αρκετές περιπτώσεις εξάγεται συμπερασματικά από δευτερογενείς πηγές αμφίβολης κάποιες φορές αξιοπιστίας.
Παρόλα αυτά όμως η διάσωση και καταγραφή των ιστοριών των ιδρυμάτων αυτών, των οποίων η σπουδαιότητα υπήρξε αδιαμφισβήτητη, λειτουργεί ως συναρμοστικός κρίκος των κομματιών ενός σχεδίου τα οποία τοποθετούμενα σωστά σχηματίζουν εκ νέου την εικόνα του εκπαιδευτικού μας συστήματος, εξερευνά διάφορες πτυχές της εκπαίδευσης στη χώρα μας αναδεικνύοντας την αναγκαιότητα εκπόνησης παρόμοιων μελετών υποστηρίζοντας τη σκοπιμότητα διερεύνησης του χώρου αυτού.