Το παρόν βιβλίο συνιστά μια μονογραφία για τον σημαντικό ιστορικό συγγραφέα Ιωάννη Σκυλίτζη και το κατ' εξοχήν έργο του "Σύνοφη Ιστοριών", μία από τις βασικότερες σήμερα πηγές πληροφόρησης για τους μέσους χρόνους της βυζαντινής αυτοκρατορίας έως και τους επιγόνους του Βασιλείου Β΄· συγκεκριμένα, για την περίοδο από το θάνατο του αυτοκράτορα Νικηφόρου Α΄ το 811 μέχρι και την ενθρόνιση του Ίσαακίου Α΄ Κομνηνού το 1057. Στο επίκεντρο του προβληματισμού τίθεται η μέθοδος με την οποία ανασυντέθηκε η Σύνοφη στα μέσα του 11ου αιώνα επί τη βάσει παλαιότερων και πιο σύγχρονων για την εποχή του ιστορικού πηγών, και για το λόγο αυτό το κείμενό της παρακολουθείται βήμα προς βήμα σε σχέση με τα ιστορικά έργα του 10ου αιώνα (κυρίως "Συνέχεια του Θεοφάνη", "Βασιλείες" του Ιωσήφ Γενεσίου, "Χρονικό" του Συμεών Μάγιστρου και Λογοθέτη, "Χρονογραφία" του ΨευδοΣυμεών, "Ιστορία" του Λέοντος Διακόνου), περιλαμβάνοντας στη συζήτηση και τις πηγές του 11ου αιώνα ("Ιστορία Σύντομο" και "Χρονογραφία" του Μιχαήλ Ψελλού, Ιστορία του Μιχαήλ Ατταλειάτη). Κατ' αυτόν τον τρόπο τεκμηριώνεται, βάσει στοιχείων που προσφέρει η ίδια η Σύνοψη, μια πιο συγκεκριμένη από τη μέχρι σήμερα αποδεκτή χρονολόγησή της, ενώ για πρώτη φορά κατατίθεται μια συνολική αποτίμηση της Σύνοφης και του συγγραφέα της Ιωάννη Σκυλίτζη σε άμεση συνάρτηση με την πλούσια ιστοριογραφική παραγωγή της μεσοβυζαντινής περιόδου.