Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος ο τελευταίος Έλληνας μεγάλος ιστορικός της ύστερης Ρωμαϊκής περιόδου. Το έργο του "Res Gestae" κατατάσσεται μεταξύ των μεγάλων έργων της τάξεως του Λίβιου και του Τάκιτου. Μια καταγραφή των ιστορικών γεγονότων είκοσι πέντε ετών, κατά τη διάρκεια που έζησε ως αυτόπτης μάρτυρας ο ίδιος ο Μαρκελλίνος, καλύπτοντας την περίοδο της αυτοκρατορίας του Κωνστάντιου, του Ιουλιανού, του Ιοβιανού, του Βάλη.

Καταγράφει μία περίοδο δραματικών αλλαγών, μιας αυτοκρατορίας εξαντλημένης από την υπερβολική φορολόγηση, τη διαφθορά, την καταστροφή των μεσαίων τάξεων, την πορεία προς την πτώση μιας αυτοκρατορίας.

Το Α’ μέρος αυτής της τρίτομης σειράς, βιβλία XIV-XIX, αναφέρεται στη ζωή και το έργο του ιουλιανού. Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος έζησε τα γεγονότα των διωγμών, επί Κωνστάντιου Β’, στη Σκυθόπολη (εναντίον των Εθνικών), περίοδο που αρκούσε κάποιος να φέρει "... στο λαιμό κάποιο φυλακτό που προστατεύει από τον πυρετό ή οποιαδήποτε άλλη ασθένεια, ή υπήρχαν μαρτυρίες κακόβουλων ανθρώπων ότι επισκέφθηκε κάποιον τάφο το βράδυ, για να τον βρουν ένοχο και να τον εκτελέσουν ως μάγο ή ως ερευνητή της φρίκης των τάφων και των ανάξιων σκιών των φαντασμάτων που τους στοιχειώνουν. Πράγματι, το θέμα το χειρίστηκαν πολύ σοβαρά, λες και το πλήθος των ανθρώπων ζητούσαν στην Κλάρο ή στις δρυς της Δωδώνης ή στο Δελφικό Μαντείο, την επίτευξη του μοναδικού στόχου τους, την καταστροφή του αυτοκράτορα» (XIX, 12, 14-15)