Η ανά χείρας μελέτη του Πλάτωνος Ροδοκανάκη συνδυάζει το λογοτεχνικό ύφος και το αισθητικό φορτίο με την ιστορική σκιαγράφηση του βίου των βυζαντινών αρχοντισσών (και αρχόντων), που έζησαν εντός ή πέριξ των αυτοκρατορικών ανακτόρων της Κωνσταντινούπολης.

Η ιστορική αυτή σκιαγράφηση βασίζεται σε πλήθος πηγών και μελετών, γεγονός που καθιστά το βιβλίο μια ιδιαίτερα χρήσιμη αναφορά για όσες και όσους ενδιαφέρονται για την καθημερινή ζωή και τα ήθη και έθιμα του Βυζαντίου.

Ταυτόχρονα, η εστίαση στη θέση και τη ζωή των βασιλισσών και αρχοντισσών (που με εξαίρεση τρεις αυτοκράτειρες: Ειρήνη η Αθηναία [797-802], Ζωή Α΄ [1028-1050] και Θεοδώρα [1055-1056], ήταν όλες σύζυγοι, θυγατέρες κ.ο.κ. βυζαντινών αυτοκρατόρων και αρχόντων), επιτρέπει στον συγγραφέα να αναπτύξει τη σαγηνευτική γραφή του, που κάνει το κείμενο να διαβάζεται και ως λογοτεχνικό πεζογράφημα.

Ιδεολογική αφετηρία και στόχο του Ροδακανάκη αποτελεί η εξύμνηση της δόξας, την οποία, στην περίπτωση του Βυζαντίου, ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως δόξα ελληνική. Ο Ροδακανάκης δεν έχει καμιά αμφιβολία ότι το Βυζάντιο υπήρξε η ιστορία μιας ελληνικής Αυτοκρατορίας.

Με την παρούσα ανατύπωση του "Η βασίλισσα και αι βυζαντιναί αρχόντισσαι", οι εκδόσεις Εκάτη καθιστούν προσιτό στον Έλληνα αναγνώστη ένα σημαντικό, τόσο από ιστορική όσο και από λογοτεχνική σκοπιά, έργο των αρχών του περασμένου αιώνα. Μας βοηθούν επομένως επίσης, να κατανοήσουμε καλύτερα τη σημαντική για τη νεώτερη ελληνική ιστορία αυτή περίοδο.