Τον όρο σχιζοφρένεια έπλασε ο Οϊγκέν Μπλόυλερ (Eugen Bleuler), γράφοντας για την ομάδα των σχιζοφρενειώv σε σύγγραμμα ψυχιατρικής που εκδόθηκε το 1911 στη Ζυρίχη. Έχουν περάσει 100 χρόνια από τότε κι όσα αυτός ο όρος - έννοια σημαίνει μας τα εξιστορεί ο Ζαν Γκαρραμπέ στο βιβλίο του "Η σχιζοφρένεια: 100 χρόνια για να κατανοήσουμε, συναρτώντας τα με το επιστημονικό, πολιτισμικό, συνάμα δε φιλοσοφικό, κοινωνικοπολιτικό, θρησκευτικό και καλλιτεχνικό πλαίσιο που διαμορφωνόταν στα χρόνια αυτά, επηρεάζοντάς την.
Μέσα από τις σελίδες μπορεί κανείς να κατανοήσει τις παλαιότερες και τις σύγχρονες θεωρίες που επιχειρούν να εξηγήσουν τη γένεση της ομάδας των ψυχώσεων που καλύπτει η νοσολογική έννοια της σχιζοφρένειας, τις πρώτες θεραπευτικές μεθόδους και όσες χρησιμοποιούνται σήμερα και, τέλος, τις στάσεις της κοινωνίας απέναντι στους πάσχοντες. Τα ζητήματα αυτά αφορούν όχι μόνο τους ειδικούς αλλά και τους ίδιους τους αρρώστους, τις οικογένειές τους, όπως και κάθε πολίτη που θέλει να γνωρίσει. Ο συγγραφέας έχει επίγνωση των αλλαγών στις θεωρίες, τις πρακτικές και, φυσικά, τις ορολογίες. Υπάρχει ήδη έκδηλος προβληματισμός για την εγκατάλειψη του όρου. Οι σχετικές συζητήσεις εντείνονται στο πλαίσιο των σύγχρονων νοσογραφικών προβληματισμών και ενισχύονται από τις πολιτικές που στοχεύουν στην καταπολέμηση του στίγματος της νόσου.