Είναι η σάτιρα είδος; Ποιά είναι η σχέση της με την ειρωνεία; Πώς ορίζονται η ειρωνεία και το χιούμορ; Πώς λειτουργεί η παρωδία; Και πώς διαμορφώνονται οι έννοιες αυτές από εποχή σε εποχή;
Οι παραπάνω όροι, που συνιστούν την ποιητική της ανατροπής, αποτελούν διεθνώς πεδίο διαφωνιών και αντιφάσεων, εξαιτίας της δυσκολίας που παρουσιάζεται κατά τον προσδιορισμό των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους και της δυναμικής τους διάδρασης. Ωστόσο, οι όροι αυτοί, τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν αποκτήσει έναν ιδιαίτερο ρόλο στον χώρο της κριτικής και της θεωρίας της λογοτεχνίας, λειτουργώντας είτε ως αξιολογικό κριτήριο των λογοτεχνικών κειμένων, είτε ως μέρος της συγγραφικής πρακτικής. Στον ελληνικό χώρο οι παραπάνω έννοιες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν έχουν απασχολήσει συστηματικά την κριτική, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούνται συνήθως εναλλακτικά δυσχεραίνοντας την ερμηνευτική διαδικασία. Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να διακριβώσει το εύρος της ορολογίας και τις εννοιολογικές συγκλίσεις και αποκλίσεις αυτών των όρων, εκκινώντας από τη νεοελληνική λογοτεχνία. Παράλληλα, αποπειράται να δείξει πώς αυτές οι έννοιες, σύνθετες όχι μόνο λόγω της δυναμικής τους φύσης αλλά και λόγω των φιλοσοφικών τους διαστάσεων και των πολιτισμικών τους διαπλοκών, αποβαίνουν έγκυρα και αποτελεσματικά εργαλεία της κριτικής.