Ο πόλεμος των 34 ημερών μεταξύ Ισραήλ και Hizbollah (Ιούλιος-Αύγουστος του 2006) έφερε στο προσκήνιο τα καίρια προβλήματα της Μέσης Ανατολής: Κρίση της αμερικανικής ηγεμονίας, ευρωπαϊκές φιλοδοξίες, νέα ρωσική διείσδυση, ενεργειακά συμφέροντα, επανάσταση και κρίση στην περιοχή ("αραβική άνοιξη"), επιρροή και πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, Παλαιστινιακό, σχέσεις των αραβικών κρατών μεταξύ τους, ειρήνευση και εθνική συμφιλίωση στο Ιράκ, σύγκρουση με τους Taliban στο Αφγανιστάν κτλ. Η σύγκρουση αποκάλυψε τα χαρακτηριστικά των "νέων πολέμων": Συμμετοχή καλά οπλισμένων και εκπαιδευμένων μη κρατικών (τρομοκρατικών) οργανώσεων, εξέγερση και αντεξέγερση, χρήση της τεχνολογίας από κάθε πλευρά. Το ηρωικό στοιχείο του πολέμου εξαφανίζεται, η σύγκρουση αφορά αποκλειστικά στον έλεγχο της πλανητικής και περιφερειακής τάξης. Παράλληλα, το διεθνές δίκαιο περιέρχεται σε αμηχανία. Πώς θα αντιμετωπισθεί η "τρομοκρατία", αν η κρατική κυριαρχία προστατεύει τους "τρομοκράτες"; Πώς θα διεξαχθεί η μάχη, αν ο αντάρτης-εχθρός κρύβεται ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό και τον χρησιμοποιεί ως όπλο; Η κρίση προκάλεσε έντονη διπλωματική κινητικότητα και ενέπλεξε ποικίλους "παίκτες" με διαφορετικά τοπικά, περιφερειακά και παγκόσμια συμφέροντα. Η πολυεπίπεδη διάσταση και η ιστορική συγκυρία, στην οποία εκδηλώθηκε, την καθιστούν ιδιαίτερα σύνθετο και εξαιρετικά ενδιαφέρον αντικείμενο ανάλυσης.