Ο Φρανσίσκο ντε Βιτόρια διατυπώνει στο παρόν έργο του όλες τις μοντέρνες αρχές του Δικαίου του Πολέμου που διέπουν μέχρι και σήμερα όλες τις θεμελιακές πτυχές αυτού του πολύπλοκου πολιτιστικού φαινομένου. Οργανώνει νομικά τα προβλήματα που ενέσκηπταν από τότε, όπως τα όρια της αποικιοκρατικής δράσης που οδηγούσαν σε γενοκτονίες και τις πολεμικές συγκρούσεις στην Ευρώπη, θεμελιώνοντας την θεωρία του στην έννοια του δίκαιου πολέμου. Η απάρνηση της παπικής ή της αυτοκρατορικής παγκόσμιας δικαιοδοσίας είναι η κεντρική σύλληψη της φιλοσοφίας του Διεθνούς Δικαίου του Βιτόρια. Πρόκειται για ολοκληρωτική αποδέσμευση από την μεσαιωνική αντίληψη που αντλούσε την επιχειρηματολογία της από τον Αυγουστίνο: δεν αναγνωρίζει στον Πάπα κοσμική εξουσία αλλά μόνο πνευματική, με αποτέλεσμα η παρούσα εργασία του μαζί με άλλες να συμπεριληφθεί προσωρινά στον Κώδικα των απαγορευμένων βιβλίων του Βατικανού. Αντλεί την έννοια της πολιτικής εξουσίας, όχι από την κυριαρχία αλλά από την αριστοτελική έννοια της αυτάρκους και τέλειας πολιτείας και οικοδομεί σύστημα διεθνούς δικαίου μεταξύ κρατών που είναι αυτάρκη...