[...]Η λογοτεχνία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη γλώσσα και με την κοινωνία. Αποτελεί ένα πεδίο, το οποίο, όπως γράφει ο Ελύτης αναφερόμενος στην ποίηση, "συγκεφαλαιοί την πολιτείαν, αντανακλά το φως πάσης ιστορικής εποχής". Aποτελεί έναν από τους φορείς της συλλογικής μνήμης και συνείδησης της κοινωνίας και εκφράζει όσο το δυνατόν πιο αξιόπιστα την αυτοσυνειδησία της. Ως πολιτισμικό σύστημα δεν αποτελεί "περιθωριακή και επουσιώδη πλευρά της ζωής μας", αντιθέτως συνιστά το πεδίο όπου διαρθρώνεται η σχέση του ανθρώπου με τον κόσμο. Όπως κάθε λογοτεχνία έτσι και η νεοελληνική, ως παράγωγο του πολιτισμικού γίγνεσθαι, έχει τη δυνατότητα να υπερβεί τα στενά όρια του εθνικού χώρου και να απευθύνεται στον ορίζοντα προσδοκιών του κάθε αναγνώστη, ο οποίος συνομιλεί και ερμηνεύει ένα κείμενο από την σκοπιά του ιστορικού του παρόντος. Αυτός ο διάλογος ανάμεσα στο συγγραφέα, το κείμενο και τον αναγνώστη πρέπει να προκαλείται και κατά τη "διδασκαλία" της λογοτεχνίας στο σχολείο, το οποίο καλείται να παίξει σημαντικό ρόλο στην εξοικείωση των παιδιών με το λογοτεχνικό κείμενο. Σ' αυτά τα καίρια ζητήματα δίνονται επιστημονικά τεκμηριωμένες απαντήσεις στα κείμενα αυτού του βιβλίου. Mέσα από σύγχρονες οπτικές προσεγγίζονται σημαντικές εκφάνσεις των ζητημάτων αυτών, λαμβάνοντας υπόψη και τις επιπτώσεις τους στο σύγχρονο κοινωνικό και πολιτισμικό μας περιβάλλον. Iδιαίτερη έμφαση δίνεται στο ρόλο της λογοτεχνίας στην Eκπαίδευση, Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια, καθώς και σε διδακτικές προσεγγίσεις των λογοτεχνικών κειμένων αλλά και σε μεθόδους διδασκαλίας.