[...] "Η λάμψη της αστραπής..." ανήκει στην τρίτη -και καλύτερη!- περίοδο ενός συγγραφέα που, κυριολεκτικά, "σημάδεψε" τη σύγχρονη λογοτεχνία με την ευαισθησία και τη σκληρότητα της γραφής του. Ανέκδοτα ποιήματα, που είδαν το φως της δημοσιότητας μετά το θάνατο του Τσαρλς Μπουκόφσκι, το Μάρτιο του 1994, κι αποτελούν, στην ουσία, μια σύνοψη του έργου ολόκληρης της ζωής του: τα παιδιά βιώματα, ο εθισμός στο αλκοόλ, οι εφήμεροι έρωτες -συστατικά στοιχεία της "μπουκοφσκικής" λογοτεχνίας- συνυπάρχουν εδώ με την οδύνη της αρρώστιας που τον ταλάνιζε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, τις συχνές επισκέψεις του στο νοσοκομείο, τις μνήμες ενός ηλικιωμένου πια άντρα απ' τον πατέρα του, τις λιγοστές στιγμές γαλήνης στο πλευρό της γυναίκας του. Ποιήματα αφηγηματικά, μικρά "μαργαριτάρια" της κάθε μέρας, βγαλμένα από τη γραφίδα ενός ανθρώπου που ζούσε για να γράφει. Και μην ξεχνάτε: οι κριτικοί λογοτεχνίας, οι ίδιοι που πρώτα αμφισβήτησαν, μετά καταδίκασαν και, τέλος, ασπάστηκαν άνευ όρων την ιδιαίτερη γραφή του, υποστηρίζουν πλέον ότι ο Μπουκόφσκι υπήρξε πάνω απ' όλα ποιητής. Ένας ποιητής της κάθε μέρας...