O Georges Bataille δεν υπήρξε ποτέ ένας "κανονικός" φιλόσοφος, όπως για παράδειγμα ο Χέγκελ ή ο Σαρτρ. Ήταν διστακτικός ως προς τις έννοιες, εύκαμπτος ως προς τα φιλοσοφικά συστήματα και βαθιά καχύποπτος ως προς τη γλώσσα.
Ο Bataille ποτέ δεν ανέπτυξε ιδέες και ποτέ δεν υποστήριξε ιδέες με τη ζωή του. Δεν θα μπορούσε, κατά συνέπεια, κάποιος να αναμένει ότι το έργο του "Για τον Νίτσε" θα αποτελούσε έναν παραδοσιακό σχολιασμό του Νίτσε. Το έργο αυτό είναι περισσότερο ένα εγχείρημα του Bataille να προβάλει τα στοιχεία εκείνα της φιλοσοφίας του Νίτσε, τα οποία αναγνώριζε ως δικά του.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται η τεράστια συμβολή του Bataille και η μοναδικότητα του σχολιασμού του. Η γλώσσα την οποία ο Bataille υιοθετεί προκειμένου να μιλήσει για τον κατεξοχήν φιλόσοφο της νεωτερικότητας, έχει τους τόνους και την οικειότητα μιας γλώσσας προσωπικής μέσα από την οποία αναδύονται με μοναδικό τρόπο τα στοιχεία εκείνα που συγκροτούν την ιδιαιτερότητά του ως αναγνώστη του Νίτσε.