Στην Ελλάδα της κρίσης δοκιμάζονται συνειδήσεις! Δίνονται μάχες καθημερινά πρώτα με τον εαυτό μας και τα "θέλω" των γύρω μας. Οι αυτοκτονίες είναι πια μια οδυνηρή αλήθεια, ένας τρόπος διαμαρτυρίας για τον ψεύτικο παράδεισο που ζήσαμε. Οι άδειες τσέπες οδηγούν σε άδειες καρδιές και μετά τη μνήμη μάς πιάνει βίαια από το χέρι και διεκδικεί την προσοχή που της αναλογεί! Πριν μας βρει το τέλος!

Ο Νικόλας θα έρθει αντιμέτωπος με όλους τους "δικούς" του ανθρώπους που άναψαν από ένα σπίρτο για να ξεκινήσει η φωτιά στον δικό του παράδεισο. Τον παράδεισο που έφτιαξε με τα ίδια του τα χέρια κοροϊδεύοντας τον ίδιο του τον εαυτό. Στον παράδεισο που προσκάλεσε ανθρώπους ου δεν το άξιζαν και εξόρισε αυτούς που δικαιωματικά θα έπρεπε να έχουν μια θέση δίπλα του.

Η αλήθεια, όμως, εμφανίζεται πάντα, έστω και την τελευταία στιγμή, ακόμα κι όταν δεν προλαβαίνει να αναστρέψει τα δεδομένα, τα αποφασισμένα.... Έτσι, απλά για να ξεκαθαρίσει το τοπίο πριν το τέλος, πριν τη μεγάλη απόδραση από τον φλογισμένο παράδεισο.

Πόσο θάρρος χρειάζεται για να δώσεις τέλος στη ζωή σου ή πόσο δειλία κρύβει αυτό; Ίδια με την αγάπη, γιατί και η αγάπη κι ο θάνατος... ίδιες απαιτήσεις έχουν!