"Από την εποχή του Σοφιστή του Πλάτωνα είναι γνωστό ότι ο φιλόσοφος είναι θεατής. Έτσι, η φιλοσοφία είναι αθάνατη, παρότι δεν έμεινε στη θέση της καμία από τις αξίες που ξέραμε. Και να καίγεται η Ρώμη, κανένας δεν σε εμποδίζει να είσαι θεατής και να λες τι βλέπεις και γιατί το κρίνεις όπως το κρίνεις. Έτσι, λοιπόν, η έννοια της φιλοσοφίας γενικά είναι "νόμιμη". Η έννοια της παιδείας όμως δεν ξέρω αν είναι. Σ' αυτή τη "νομιμότητα" της έννοιας της παιδείας θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας.
Έργο της φιλοσοφίας της παιδείας είναι η κριτική της θεωρίας. Πίσω από τις σχολικές προσευχές και τη θρησκευτική εκπαίδευση των παιδιών στο συγκεκριμένο δόγμα δημιουργεί καλούς πολίτες και ανθρώπους και σώζει και τις ψυχές των παιδιών για την ουράνια βασιλεία. Έργο της φιλοσοφίας της παιδείας είναι να αναλύσει και να κρίνει αυτή τη θεωρία: να βρει τη σχέση του δόγματος με την πνευματική ανάπτυξη, να επισημάνει τη σχέση του δόγματος με την ελεύθερη κρίση και απόφαση, να ξεκαθαρίσει τις έννοιες, για να αποφευχθεί η σύγχυση.[...]