Η φιλοσοφία άλλοτε κοιτάζει αφ υψηλού και με αλαζονεία την τέχνη και άλλοτε την παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς διεκδικώντας ένα ρόλο όχι απλώς δίπλα στην καλλιτεχνική πρακτική αλλά και μέσα σε αυτήν ως συστατικό της στοιχείο. Σήμερα, πολλά έργα τέχνης δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν αν δεν υπήρχε η φιλοσοφία που τα συνιστά, τα δικαιολογεί και τους δίνει νόημα. Στα κείμενα του παρόντος τόμου οι συγγραφείς επιχειρούν να ανιχνεύσουν τη συμπλοκή φιλοσοφίας και τέχνης συζητώντας την εικαστική χρήση του γραπτού λόγου, την καλλιτεχνική αξία της εννοιολογικής τέχνης, την πολυαισθητηριακή εμπειρία και τη συναισθησία στην τέχνη, τη σύμπραξη επιστήμης, φιλοσοφίας και τέχνης στην ανατομή του σώματος και, τέλος, το τέλος της τέχνης.


Περιλαμβάνονται τα κείμενα:

- Βάσω Κιντή, "Εισαγωγή: Φιλοσοφία και τέχνη"
- Κατερίνα Μπαντινάκη, "Η καλλιτεχνική αξία της εννοιολογικής τέχνης"
[Εννοιολογική τέχνη: 1. Αισθητική αξία, 2. Μορφή και περιεχόμενο, 3. Η γνωσιακή αξία της εννοιολογικής τέχνης]
- Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, "Η εικονικότητα της γλώσσας στο δωμάτιο των λέξεων. Μερικές σκέψεις για τον γραπτό λόγο στη σύγχρονη τέχνη"
[Οι γονείς του Πιπ. Το φαινόμενο. Δύο ερωτήματα. Οι πρωτοπόροι. Από το έργο στην ιδέα. Η αναλυτική φιλοσοφία ως μέσο. Εννοιακές κατασκευές στο ημίφως. Η γλώσσα ως αντίσταση στο νόημα. Η γλώσσα ως το υψηλό. Το δωμάτιο των λέξεων]
- Φαίη Ζήκα, "Ο ήχος του χρώματος"
- Ελένη Φιλιππάκη, "Η ανατομή του σώματος στη σύγχρονη τέχνη"
[Θανάτου ενθύμια: σκελετοί στο ντουλάπι· με ή χωρίς το δέρμα; Το σώμα ως καλλιτεχνικό μέσο: το μέρος και το όλον. Κοιτώντας το ζωντανό σώμα. Το ζωντανό σώμα ως καλλιτεχνικό μέσο: η ανατολή του καλλιτέχνη. Επίλογος]
- Στέλιος Βιρβιδάκης, "Το τέλος της τέχνης;"