Η επιθετικότητα είναι ένα συχνό φαινόμενο, τόσο στο ζωικό κόσμο όσο και στις ανθρώπινες κοινωνίες. Από την οπτική των θυμάτων ερμηνεύεται ως απειλή ή ως κίνδυνος για τη ζωή τους. Δεν υπάρχει ομοφωνία για τα αίτια της επιθετικής συμπεριφοράς ούτε κοινή βάση για τον εννοιολογικό προσδιορισμό της. Μερικοί ερευνητές θεωρούν την επιθετικότητα ως ορμή, άλλοι την απορρίπτουν εντελώς ως έννοια και προτείνουν τη χρησιμοποίηση μιας άλλης ακριβέστερης, λειτουργικώς πιο ενιαίας και απαλλαγμένης από αξιολογικό τονισμό.
Η επιθετικότητα αποτελεί ένα πρόβλημα παιδαγωγικό και κοινωνικό, δεδομένου ότι οι εκδηλώσεις της δυσκολεύουν τόσο τη διαδικασία της αγωγής όσο και την κοινωνική συνύπαρξη και συνοχή.
Μεγάλη δυσκολία παρουσιάζει η προσπάθεια ορισμού της επιθετικότητας, δηλαδή των μορφών συμπεριφοράς οι οποίες μπορούν να χαρακτηρισθούν ως επιθετικές.
Μια δυνατότητα οριοθέτησης του προβλήματος προσεγγίζουν τα κεφάλαια του βιβλίου για "την έννοια και ορισμό της επιθετικότητας" μεθόδους διάγνωσής της, θεωρίες ερμηνείας, μεταβλητές και εξέλιξη επιθετικής συμπεριφοράς, επιθετικότητα και αγωγή, επιθετικότητα στο νηπιαγωγείο και σχολείο, εσωτερικές μεταβλητές της επιθετικής συμπεριφοράς.