Η αλληλογραφία του Μαρσελέν Ντελπρά από το Μακεδονικό μέτωπο όπου πολέμησε, μας μεταφέρει στην καθημερινότητα ενός στρατιώτη της εποχής. Ο Μαρσελέν, τον Οκτώβριο του 1915 μπαρκάρισε από τη Μασσαλία με τη Στρατιά της Ανατολής, που είχε σκοπό την αναχαίτιση των Βουλγαρικών δυνάμεων, συμμάχων της Γερμανίας και της Αυστρο-Ουγγαρίας. Τραυματισμένος ήδη από την αρχή του πολέμου στη Γαλλία το 1914, βρέθηκε, έναν χρόνο αργότερα, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την οικογένειά του, σε μια άγνωστη χώρα, ξένη στα μάτια του.

Στα γράμματά του περιγράφονται οι πολύ δύσκολες και συχνά επικίνδυνες συνθήκες διαβίωσης, τα άγχη του αλλά και η ακλόνητη ελπίδα του ότι θα καταφέρει να επιζήσει. Βομβαρδισμοί, Ζέπελιν, ψείρες, ελονοσία, πρώτη γραμμή, αγωνία αλλά και συγχρόνως μονοτονία, όλα περιγράφονται με το χαρακτηριστικά απλοϊκό ύφος του ταπεινού αυτού στρατιώτη. Μοναδική παρηγοριά του, τα γράμματα που λάμβανε από τη γυναίκα του Μαρί και τα δέματα με τα νόστιμα εδέσματα από την πατρίδα.

Παράλληλα πληροφορούμαστε τις αντιδράσεις των δικών του και κυρίως της Μαρί, η οποία γέννησε την δεύτερη τους κόρη όσο αυτός πολεμούσε στην Ελλάδα. Όταν επέστρεψε το 1917, η κόρη του ήδη περπατούσε...