Ξεκινώντας από τον Πειραιά κατά μήκος της φαληρικής ακτής, μέχρι τη Βούλα, θα διαπιστώσετε ότι σχεδόν πουθενά η ακτή δεν έχει την φυσική της διαμόρφωση. Υπάρχει μόνο στο Παλαιό Φάληρο μια μικρή περιοχή, από τον Φλοίσβο μέχρι τον Μπάτη, όπου τα κύματα συνεχίζουν να προσβάλουν το φυσικό έδαφος και όχι ανθρώπινα έργα. Το τμήμα αυτό διαφύλαξε ο δήμος Π. Φαλήρου με πολύ κόπο, υπέρ του περιπάτου των δημοτών και δεν το έδωσε στα τραπεζοκαθίσματα, στα τροχοφόρα, στις επιχειρήσεις, στην "αξιοποίηση". Όλη η υπόλοιπη παραλία έχει αλλοιωθεί ανεπανόρθωτα από την αρχική της μορφή. Η αλλοίωση αυτή έγινε διαδοχικά, κατά φάσεις, μετά την δεκαετία του '50.

Στην περιοχή του δήμου Αλίμου οι μεγάλες αλλαγές στην ακτή έγιναν κυρίως την δεκαετία του '70. Το τι υπήρχε εκεί προηγουμένως το θυμούνται σήμερα μόνο οι παλαιότεροι. Οι αλλαγές ήταν τόσο μεγάλες, ώστε δεν αρκεί να παραθέσει κανείς παλιές φωτογραφίες, σε ένα φωτογραφικό άλμπουμ της περιοχής. Χρειάζονται πολλές επεξηγήσεις για την διαδοχή των έργων και το ανθρώπινο περιβάλλον μέσα στο οποίο επιτελέστηκαν αυτές οι αλλαγές.

Προτίμησα λοιπόν να γράψω μια ευρύτερη ιστορία της παραλίας με μικρές επεξηγηματικές φωτογραφίες, παρά να παραθέσω μεγάλες φωτογραφίες με ένα μικρό κείμενο που κανείς δεν θα μπει στον κόπο να αναγνώσει. [...]

(από την εισαγωγή του συγγραφέα)