Μια αντισυμβατική μελέτη του κορυφαίου Ιταλού στοχαστή σχετικά με τη ροπή και τη συχνή ενασχόληση των εβραίων με τα μαθηματικά. Ο συγγραφέας αναλύει την ιδιαίτερη προσέγγιση των εβραίων προς τη μαθηματική επιστήμη, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι τυχαία, αλλά οι ρίζες της βρίσκονται στην, από τα αρχαία χρόνια, εβραϊκή «θεώρηση της ζωής και του κόσμου».

Επισημαίνει την προσπάθεια επέκτασης μαθηματικών θεωριών στο φιλοσοφικό πεδίο, αποδίδοντάς της συγκεκριμένους σκοπούς, όπως «την επιβεβαίωση του σχετικισμού, της άρνησης κάθε σταθερού σημείου αναφοράς, του χάους των αξιών και των οραμάτων».