Ο Ernesto Guevara de la Serna ήταν ένας αγωνιστής που χρησιµοποιούσε την πένα το ίδιο άνετα µε το τουφέκι. Όµως για ποιο σκοπό μαχόταν; Πώς έβλεπε την πάλη των λαών της Λατινικής Αµερικής και ολόκληρου του κόσµου για την απελευθέρωσή τους; Τι εικόνα είχε σχηµατίσει για τον σοσιαλισµό, τον "νέο άνθρωπο" και πως οραματίζονταν μια χειραφετηµένη από τον καπιταλισμό κοινωνία;...
Ο "Che" δεν ήταν άγιος, ούτε υπεράνθρωπος, ούτε και κανένα αλάνθαστο ον: ήταν ένας άνθρωπος όπως όλοι, µε προτερήµατα και αδυναµίες, σηµεία διαύγειας και τύφλωσης, λάθη και αδεξιότητες. Όµως είχε εκείνη τη σπάνια για όσους δρουν στην πολιτική σκηνή ποιότητα: συνέπεια µεταξύ λόγων και έργων, ιδεών και πρακτικών, σκέψης και δράσης. Από αυτήν την άποψη υπήρξε εξαίρεση, κι αυτή η άφθαρτη ιδιαιτερότητά του ευθύνεται εν πολλοίς για την παγκόσμια έλξη που ασκεί μέχρι σήµερα, σε πολλούς ανθρώπους -νέους κυρίως-, αλλά και σε όλα τα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα.
Οι συγγραφείς του βιβλίου δεν επανέρχονται νοσταλγικά στη σκέψη του Che. Ζητούμενο της μελέτης των ιδεών και της δράσης του, σαράντα χρόνια µετά το θάνατό του, είναι να εντοπιστεί η φλέγουσα επικαιρότητά τους για το έργο της µαρξιστικής ανανέωσης και της πολιτισµικής και πολιτικής αναµόρφωσης που διεξάγουν όσοι δεν έχουν εγκαταλείψει την ιδέα της οικοδόµησης µιας εναλλακτικής πρότασης στον καπιταλισµό.