Η θρησκευτική πρακτική των αρχαίων Ελλήνων στηρίζεται σε ένα συνδυασμό από δρώμενα και λεγόμενα. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι ύμνοι. Στον αρχαιοελληνικό κόσμο τα πάντα είναι πλήρη θεών, ημίθεων και ηρώων, ενώ το θρησκευτικό και το κοσμικό βρίσκονται σε αδιάσπαστη ενότητα και συνεχή αλληλεπίδραση τόσο στην καθημερινότητα όσο και στη λογοτεχνία και την τέχνη. Από την άποψη αυτή η ενασχόληση με τους αρχαίους ελληνικούς ύμνους είναι στην πραγματικότητα ενασχόληση με το σύνολο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας.

Έχοντας επίγνωση του τεράστιου εύρους του αντικειμένου μελέτης, ο ανά χείρας τόμος φιλοξενεί τις μεταφράσεις από οκτώ καταξιωμένες διεθνώς μελέτες καθώς και πέντε μελέτες που συγγράφηκαν ειδικά για τον τόμο. Όλες παρέχουν σημαντικές πληροφορίες πάνω στις διάφορες επιμέρους κατηγορίες ύμνων και θέτουν διάφορα ερωτήματα που ανακύπτουν από τη σχετική έρευνα.