Το επίγραμμα αποτελεί ένα αυτόνομο ποιητικό είδος και δήλωνε αρχικά ένα πληροφοριακό κείμενο έμμετρα διατυπωμένο, το οποίο ήταν χαραγμένο σε σκληρή επιφάνεια.
Παλατινή Ανθολογία ή Ανθολογία Ελληνική ονομάζεται η συλλογή ελληνικών επιγραμμάτων πολλών ποιητών από τον 5ο π.Χ. αιώνα έως το Μεσαίωνα, η οποία σώζεται σ' ένα χειρόγραφο της Bibliotheka Palatina στη Χαϊδελβέργη (οι εκατό τελευταίες σελίδες βρίσκονται από το 1797 στην Παρισινή Εθνική Βιβλιοθήκη). Καταρτίστηκε περί τα τέλη του 10ου μ.Χ. αιώνα στην Κωνσταντινούπολη από τη μη σωθείσα Ανθολογία του Κεφαλά (λίγο πριν από το 900 μ.Χ.). Ο Κεφαλάς είχε καταρτίσει την Ανθολογία του με βάση παλαιότερες συλλογές, όπως τη συλλογή Στέφανος του Μελεάγρου, τη συλλογή Στέφανος του Φιλίππου από τη Θεσσαλονίκη και τη συλλογή του Αγαθία.
Υπάρχει και η Ανθολογία του Πλανούδη (Anthologia Plinuden), η οποία γράφτηκε στα τέλη του 13ου αιώνα από τον Μάξιμο Πλανούδη. Στο μεγαλύτερό της μέρος διαλαμβάνει τα ίδια επιγράμματα με την Παλατινή Ανθολογία, αλλά και τετρακόσια περίπου άλλα.
Το κείμενο της παρούσας έκδοσης είναι από την έκδοση Les Belles Lettres, Paris 1990.