"Γδύσου κι άσε τα μέλη μου τα μέλη σου να βρούνε
κι ανάμεσά μας, τίποτε - τα πάντα ας ενωθούνε.
Ακόμη και το αραχνωτό υφαντό που σ' αγκαλιάζει
με τείχος αδιαπέραστο της Βαβυλώνας μοιάζει.
Τα στήθη μου στα στήθη σου, τα χείλη μου στα χείλη,
μα τ' άλλα ας κρύψει η σιωπή - μ' αυτήν είμαστε φίλοι."

(V 252. ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΛΕΝΤΙΑΡΙΟΥ)

125 επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας και 15 αποσπάσματα από το ευρύτερο πεδίο της αρχαίας ελληνικής ποίησης επιλέγονται με κριτήριο την ποιητική συγκίνηση που προκαλούν και αποδίδονται με έμμετρους ομοιοκατάληκτους στίχους, σε αναλογία με τη χαμένη πια προσωδία των ποιημάτων αυτών στο πρωτότυπο.Η δίγλωσση έκδοση προσφέρει τη δυνατότητα παρακολούθησης των μεταφραστικών επιλογών σε σχέση με τη γλώσσα-πηγή.
Ενδεικτικό του τρόπου προσέγγισης της Παλατινής είναι το κάτωθι απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου:
"Τα επιγράμματα της Παλατινής τα είδα σαν συνθήματα των νεκρών στους πάλλευκους τοίχους του θανάτου, ερωτικά sms που ανταλλάσσουν χαμένα ζευγάρια στον Άδη, νεύματα αγάπης από σβησμένα πρόσωπα.
Ποιήματα μικρά μα κι απέραντα τρυφερά, παλιά μα κι απέθαντα, ολοζώντανοι ρυθμοί για έναν πένθιμο χορό της γλώσσας, δίστιχες ράγες δακρύων, αναπαλμοί καρδιάς στο στήθος άψυχων ονείρων· αυτό είναι για μένα η Παλατινή..."