Η κρίση της πατρίδας μας, το "ασύμμετρο" αυτό "σοκ", που θα έλεγε και ο Κέυνς, είναι σύνθετο και πολλαπλό: αστική τάξη χωρίς εθνικό σχέδιο, χρεοκοπημένα κόμματα εξουσίας, "ενσωματωμένα" επίσημα Συνδικάτα, αναξιόπιστη και διαψευσμένη οικονομική θεωρία, αφερέγγυα συστημική διανόηση, υπηρετική δημοσιολογία του "δόγματος του σοκ" χωρίς ορθολογικό και πλήρη συλλογισμό· αλλά και στο "στρατόπεδο" της ελπίδας, μια κατακερματισμένη Αριστερά που δεν κατάφερε ακόμη να παρουσιάσει μια σύγχρονη, επείγουσα, ολοκληρωμένη και πειστική, ενωτική πρόταση αυτοδύναμης εξόδου από την κρίση και βιώσιμης ανάπτυξης σε μιαν αμήχανη και τρομοκρατημένη κοινωνία...

Η Κύπρος, με το "όχι" της (19/3/2013), αλλά και με το "ναι" της προεδρικής πλειοψηφίας (22/3/2013), άλλαξε όλα τα δεδομένα στους αγώνες των λαών κατά του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού των Μνημονίων. Άλλαξε την ατζέντα μας και τα καθήκοντά μας.

Η ριζοσπαστική Αριστερά πρέπει να είναι πλέον έτοιμη για όλα. Και πρέπει να φύγει μπροστά με τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα, με καθημερινή αναφορά στην Κοινωνία, με περισσότερη ευελιξία, με επεξεργασμένο και ολοκληρωμένο εναλλακτικό σχέδιο, που θα το υπερασπιστεί χωρίς εκπτώσεις, με σθένος και αξιοπρέπεια. Αυτό είναι το καθήκον μας σήμερα. Αυτό είναι το μεγάλο μας στοίχημα.