Ένα απ' τα ελάχιστα βιβλία δίχως ο συγγραφέας του να πιάσει μολύβι και χαρτί. Από μνήμης ο 99χρόνος τότε Πέτρος Μαχαλιάς κατέγραψε τη γενιά του, κρυμμένη στα βάθη των αιώνων, την περίοδο ακόμα που η Χίος βρίσκονταν υπό την Οθωμανική κατοχή. Σαν δέντρο απλώνεται και ανοίγοντας τα κλαδιά της προκύπτουν συγγένειες λησμονημένες πια σε πολλούς. Ένα δύσκολο εγχείρημα που σίγουρα έχει ελλείψεις, πιθανόν και ορισμένα λάθη. Όποιος σταθεί σ' αυτά υποτιμά το μόχθο και την αγωνία ενός αιωνόβιου ανθρώπου να αφήσει στις επόμενες γενιές τη δική του γνώση, ως γραμματικός και ληξίαρχος μιας εποχής της ιστορικής περιοχής του Αγίου Γάλακτος. Υποτιμά το πείσμα για δημιουργία ακόμα και στας δυσμάς του ανθρώπινου βίου.