Γράφω ποιήματα, γιατί έτσι μόνον κατορθώνω ενίοτε να είμαι συνεπής στο rendez-vous μου με τον εαυτό μου.
Αν δεν γράψω, αν δεν μου επιτραπεί να γράψω, ψάχνω - ψάχνω, γυρνώ, πισωγυρίζω, χάνομαι. Περιμένω να φωτίσει. Νύχτες αξημέρωτες, ευλογημένες, δικές μου νύχτες. Σκοτεινές.

Η συλλογή αυτή έπεσε στο χαρτί μια μέρα, σαν να ήταν έτοιμη από καιρό, από τα χρόνια τα παλιά, τα χρόνια της Κατοχής με τα παιδικά τους τραύματα, της Απελευθέρωσης, μιας παιδικής ηλικίας γεμάτης από πλήθια γεγονότα, ερεθίσματα, μετακομίσεις, ο πόλεμος, το κίνημα, ευτυχισμένες αναμνήσεις, σε μια ειδυλλιακή οικογενειακή ατμόσφαιρα.