Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει λεπτομερώς την ανάπτυξη των φάσεων της αρχαίας υφαντουργίας από την απόκτηση των πρώτων υλών, του μαλλιού και του λιναριού, έως τη νηματουργία και την ύφανση. Ιδιαίτερα αναλύονται οι περίτεχνες και πολύχρωμες φορεσιές της Μινωικής Κρήτης και των Μυκηνών. Την εποχή του Χαλκού στο Αιγαίο, τα υφάσματα δεν τυλίγονται πια γύρω από το κορμί με σχετική αυτονομία όπως στην Ανατολή, αλλά κόβονται και ράβονται, δηλαδή γίνονται συγκεκριμένα και ατομικά. Το ρούχο δεν τυλίγει απλώς το κορμί: το αναπλάθει. Η θαλασσοκρατορία του Μίνωα στο Αιγαίο συνοδεύτηκε από μια λυγερή κρητική μόδα. Στο προϊστορικό Αιγαίο, η μόδα ήταν όπως και σήμερα στην Ευρώπη: με χαρούμενη ετήσια αποποίηση των προηγούμενων εκφράσεων, με την ελαφρότητα των παλινωδιών, με τη γελαστή λατρεία των φαινομένων, με τις τρελές εναλλαγές, τους δανεισμούς και τους εύρυθμους μιμητισμούς της. Πρόκειται για μια πρωτότυπη μελέτη, μοναδική στην ελληνική και ξένη βιβλιογραφία, η οποία, αξιοποιώντας τα συμπεράσματα διαφορετικών επιστημονικών κλάδων, συγκλίνει προς τη δημιουργία μιας σαφέστερης εικόνας τόσο για τα υλικά, το εργατικό δυναμικό και τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν στην παραγωγή των υφασμάτων, όσο και για την οικονομία και κοινωνία της εποχής στην οποία δημιουργείται και εξελίσσεται η υφαντική τέχνη. Η έκδοση κοσμείται με 160 περίπου ασπρόμαυρα και έγχρωμα σχέδια και φωτογραφίες.