Το κείμενο της αρχαίας τραγωδίας δεν αποτελεί ένα σταθερό σώμα, που περιμένει απλώς να μεταφραστεί, αλλά κουβαλά πίσω του μια μεγάλη ιστορία από αρχαίους σχολιαστές, εκδότες της Αναγέννησης και νεότερους ερευνητές. Μάλιστα, σε αρκετά σημεία ο στίχος έχει χαθεί εντελώς και η αποκατάσταση βασίζεται σε ελάχιστες ενδείξεις. Η επαφή με αυτόν τον εκδοτικό λαβύρινθο δίνει τη δυνατότητα στον μεταφραστή να αποφύγει την απλή λυρική απόδοση των στίχων, η οποία καταλήγει να θυσιάσει το περιεχόμενο των λεγομένων στο πλαίσιο μιας συγκεχυμένης αισθητικής κατασκευής. Του επιτρέπει επίσης να αποφύγει τις κοινότοπες ερμηνείες, οι οποίες εμπνέονται από ένα αφηρημένο αίσθημα νοσταλγίας για τον αρχαίο κόσμο, αλλά και από μια σειρά ιδεολογικών, θεολογικών και ηθικών προτύπων, που αναπαράγονται συχνά, έστω και ασυνείδητα, χωρίς να συνοδεύονται από κάποια ιστορική τεκμηρίωση. Η παρούσα μετάφραση είναι λοιπόν μια απόπειρα αναμέτρησης με ένα ανοιχτό, ρευστό κείμενο. Δημοσιεύεται με την ελπίδα ότι θα ενδιαφέρει κάθε αναγνώστη που επιθυμεί να αναπτύξει έναν ανανεωμένο διάλογο με το αρχαίο έργο.