Η υπόθεση των Περσών ξεκινά να εκτυλίσσεται από ένα χρονικό σηµείο µεταγενέστερο της συντριπτικής ήττας της περσικής δύναµης στη Σαλαµίνα. Σε καµία περίπτωση δεν επιχειρείται η λεπτοµερής και ακριβής καταγραφή των ιστορικών γεγονότων. Προέχει µόνο να δοθεί μια εκδοχή της ιστορικής αλήθειας, έτσι όπως υπαγορεύει το θεατρικό είδος, και να αναδειχθεί η διαχρονική ουσία των πραγµάτων.
Μέσα σε µια ατµόσφαιρα δραµατική πρέπει να- γίνει σαφής η αιτία του κακού και να κλείσει ο κύκλος των ολέθριων συνεπειών του. Ο Ξέρξης, υβριστής στρατηλάτης και φορέας της Άτης, είναι τραγικά ένοχος, αφού θυσιάζει αλόγιστατο "χώρας άνθος" στην προσωπική του µαταιοδοξία και επισύρει την τιµωρία του κολαστή Διός.
"Όταν ανθίσει η υπεροψία, καρποφορεί το στάχυ του ολέθρου και δάκρυα µόνο σου μένουν να θερίσεις", υπογραµµίζει το φάντασµα του νεκρού Δαρείου. Πέρα όµως από την κατάχρηση εξουσίας και την ασέβεια, ύβρη στη συµπεριφορά του Ξέρξη συνιστά η πληµµελής εκτίµηση της δύναµης ενός κόσµου µε µια ανώτερη µορφή πολιτικής οργάνωσης, τη δηµοκρατία.