Ο καθηγητής Ούγκο Άρτσιμπαλντ θεωρεί πολύ φυσικό να φέρει στη Βοστόνη τον μικρό, ορφανό χιμπαντζή που βρίσκει στην Αφρική, για να ζήσει μαζί με τη γυναίκα του και τα δύο μικρά παιδιά του.

Η Τζένη, ο χιμπαντζής, πολύ γρήγορα προσαρμόζεται στον αμερικάνικο τρόπο ζωής της δεκαετίας του '60 και απολαμβάνει τις χαρές και τα παιχνίδια, όπως ακριβώς θα έκανε κάθε παιδί, τυπικό παράδειγμα της γενιάς του: οδηγεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα το τρίκυκλο ποδήλατό της, παίζει με τον Μπούγκερ, το γατάκι, και την Μπάρμπι, την κούκλα, τσακώνεται με τ' αδέρφια της για το πρόγραμμα στην τηλεόραση και -έφηβη πια- μαθαίνει να πίνει, να καπνίζει και να βρίζει όπως τα άλλα παιδιά της ηλικίας της.

Ωστόσο με την εφηβεία η συμπεριφορά της Τζένης αρχίζει να γίνεται προβληματική, και αναγκάζονται να τη στείλουν σ' ένα Κέντρο αναπροσαρμογής στο φυσικό της περιβάλλον. Θα μπορέσει όμως η Τζένη να εγκλιματιστεί εκεί, με τους καινούργιους της συντρόφους;