O Έλληνας παππούς, που ήταν υπήκοος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αλλά που ακολούθως έγινε Ιταλός υπήκοος αποτελεί το σημείο εκκίνησης του βιβλίου. Επικεντρώνεται στην πραγματική ιστορία μιας οικογένειας, που έχει σαν φόντο ιστορικά γεγονότα και αποδεικνύει πως μπορούν να ξεπεραστούν αυτά που ο συγγραφέας αποκαλεί "οι μινώταυροι του φόβου και της απληστίας" και κατεδαφίζεται η θεωρία περί διεθνών σχέσεων που προβάλλεται από αριθμό σχολιαστών. Δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε το γιο κάποιου από την Cumbria που πολέμησε στον Μεγάλο Πόλεμο, να συναντά μετά τον πόλεμο την κόρη του εχθρού του Οθωμανού υπηκόου και στη συνέχεια να την παντρεύεται. Οι παππούδες του συγγραφέα βρέθηκαν σε αντίθετες πλευρές στο Μεγάλο Πόλεμο, ο ένας με τους Βρετανούς στην Καλλίπολη και ο άλλος με τον Οθωμανικό στρατό. Στον επόμενο πόλεμο, ο πατέρας και ο θείος του συγγραφέα μαζί βρέθηκαν στην αντίθετη πλευρά με αυτή του συζύγου της θείας του. Η θεία του υπήρξε τρεις φορές πρόσφυγας: από την Οθωμανική Τουρκία, από την ιταλική Ρόδο, και στη συνέχεια και πάλι από τη σύγχρονη Τουρκία. Αυτά αποτελούν το πλούσιο φόντο, όπου παρατίθεται ο ιστορικός απολογισμός των σκαμπανεβασμάτων της οικογένειας σαν αποτέλεσμα της συμπεριφοράς του αμφιλεγόμενου Έλληνα Ελευθέριου Βενιζέλου και του στομφώδους Τούρκου Κεμάλ Ατατούρκ. Γραπτές και προφορικές περιγραφές από μέλη της οικογένειας καθώς και από διπλωματικά έγγραφα υφαίνουν ένα πλούσιο ταπισερί μέσα στο γεωστρατηγικό αποχωρητήριο που ονομάζεται Ανατολική Μεσόγειος. Το βιβλίο ζωντανεύει κύριες πτυχές της σύγχρονης Ευρωπαϊκής ιστορίας και τελειώνει με μια καυστική και χωρίς αναστολές κριτική της σημερινής Ελλάδας και Τουρκίας.