Η έμφυλη βία στην Τουρκία είναι ένα ζήτημα που έχει λάβει ιδιαίτερα σοβαρές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια: οι δολοφονίες γυναικών από μέλη του οικογενειακού τους περιβάλλοντος, ως επί το πλείστον, εμφανίζονται σχεδόν σε καθημερινή βάση στα αστυνομικά δελτία των εφημερίδων. Ως εκ τούτου έχει καταστεί τελευταία μείζον πολιτικό ζήτημα: κυβέρνηση και αντιπολίτευση διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους απέναντι στο φαινόμενο. Ταυτόχρονα φορείς ποικίλων προσανατολισμών -από σοσιαλιστικές φεμινιστικές ομάδες μέχρι ισλαμικές ΜΚΟ- δραστηριοποιούνται για την αντιμετώπισή του. Οι κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις απέναντι σε αυτό το φαινόμενο, την περίοδο που ξεκινά το 2007, με την αποκάλυψη της συνομωσίας Εργκένεκον και εκτείνεται μέχρι την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου 2016, αποτελούν το αντικείμενο της παρούσας έρευνας. Το κεντρικό ερευνητικό ερώτημα μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: το κίνημα κατά της έμφυλης βίας στην Τουρκία διαμορφώνει "πολιτική από τα κάτω" αυτή την περίοδο; Κατά πόσο οι έμφυλες διαστάσεις, τόσο της πολιτικής του κυβερνώντος κόμματος (ΑΚΡ) όσο και των πολιτικών προγραμμάτων και πρωτοβουλιών των αντιπολιτευτικών κομμάτων, συνομιλούν με αντίστοιχες παρεμβάσεις "από τα κάτω"; Σε αυτή την προοπτική εξετάζονται οι λόγοι και η δράση φιλοκοσμικών και ισλαμικών ΜΚΟ, κουρδικών και εργατικών γυναικείων συσσωματώσεων, καθώς και LGBTI οργανώσεων. Παρακολουθείται επίσης η παρουσία της έμφυλης βίας στις τουρκικές τηλεοπτικές σειρές, αλλά και η εξέλιξη των αντιδράσεων της τουρκικής κοινής γνώμης απέναντι σε αυτή. Τέλος, εξετάζονται λόγοι και πρακτικές ολόκληρου του φάσματος των πολιτικών κομμάτων -από το κυβερνών κόμμα και το ακροδεξιό MHP ως το αριστερό HDP και εξωκοινοβουλευτικά αριστερά κόμματα- διερευνώντας μετατοπίσεις στον λόγο, στη δράση τους και στη νομοθετική δραστηριότητα. Με βάση τα παραπάνω ανιχνεύονται οι αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στο τουρκικό κίνημα κατά της έμφυλης βίας και στον πολιτικό κόσμο.