Βασισμένο στο πρότυπο του σταυρόλεξου, αυτό το βιβλίο απευθύνεται σε δύο είδη αναγνωστών. Ο αναγνώστης που είναι "αποφασισμένος να αφεθεί να γλιστρήσει ως το θάνατο από την πιο σύντομη οδό και χωρίς αντιστάσεις" θα διαλέξει τον παλιό τρόπο ανάγνωσης, την οριζόντια ανάγνωση· θα ακολουθήσει την πλοκή του μυθιστορήματος. Ενώ αυτός που θα διακινδυνεύσει να έρθει σε αντίθεση προς τη ροή του χρόνου Θα επιλέξει την κάθετη ανάγνωση· αυτή θα του επιτρέψει να ακολουθήσει τη μοίρα των ηρώων. Τη μοίρα τού αρχιτέκτονα Αθανάσιου Σβίλαρ που βρήκε κοντά στους μοναχούς του Αγίου Όρους την εξήγηση των επαγγελματικών αποτυχιών του και έγινε πλούσιος και διάσημος με το όνομα Αθανάσιος Ράζιν. Τη μοίρα της τραγουδίστριας Βίτατσας Μίλουτ, της συζύγου του, που έχασε τη μισή φωνή της και ερωτεύτηκε τον αναγνώστη αυτού του βιβλίου. Ντροπαλοί ή θρασείς, λάτρεις τής τάξης ή της αταξίας, οι αναγνώστες θα ανακαλύψουν σε κάθε περίπτωση εδώ, όπως σε κάθε σταυρόλεξο, φημισμένους πολιτικούς, τοπία - όπως αυτά τα ζωγραφισμένα με τσάι, με τα οποία ο Ράζιν διακοσμούσε το κάλυμμα των τετραδίων του -, πόλεις μεγάλες και μικρές, σπάνια έπιπλα και ορισμένα αξιοπερίεργα, όπως αυτό το ασημένιο αβγό-ρολόι που μέσα του αντηχούν οι φωνές των πιο ωραίων γυναικών του παρελθόντος. Αλλά, καθώς καμιά ανάγνωση δεν είναι χωρίς κίνδυνο, ίσως θα πρέπει, μιμούμενοι τους ήρωες του βιβλίου, να αλλάξουν χώρα και όνομα, να ξεχάσουν τη γλώσσα τους για να μάθουν μιαν άλλη, και όλα να ξαναρχίσουν από την αρχή.