Το ρολόι του κάστρου χτύπησε μία και μόνο τότε κατάλαβε πόσο είχε ξεχαστεί. Ξαφνιασμένη απ' αυτή την προχωρημένη ώρα, σηκώθηκε βιαστικά για να πάει στο δωμάτιό της, μα η ομορφιά της νύχτας την τράβηξε στο παράθυρο. Το άνοιξε και παρατηρώντας το λεπτό παιχνίδισμα του φεγγαριού πάνω στο σκοτεινό δάσος, έσκυψε προς τα έξω για να θαυμάσει ακόμα περισσότερο αυτό το θέαμα. Δεν είχε προλάβει όμως να γείρει στο περβάζι και η ματιά της έπεσε σε μια ασθενική αναλαμπή που τρεμόπαιζε πίσω από ένα παραθυρόφυλλο που βρισκόταν στο ακατοίκητο μέρος του κάστρου. Ένας τρόμος ξαφνικά την κυρίεψε και μόλις κρατήθηκε να μην λιποθυμήσει. Το φως στη στιγμή εξαφανίστηκε και σε λίγο μια σιλουέτα, που κρατούσε μια λάμπα, πρόβαλε από μια σκοτεινή πόρτα που βρισκόταν στο νότιο πύργο· η φιγούρα προχώρησε στα κλεφτά στο μάκρος του εξωτερικού τοίχου του κάστρου, έστριψε στη νότια γωνία κι αμέσως χάθηκε από τα μάτια. Η Τζούλια, κατάπληκτη και κατατρομαγμένη με ό,τι είχε δει, όρμησε με όση δύναμη είχε στο διαμέρισμα της Μαντάμ ντε Μενόν και της διηγήθηκε το περιστατικό. Αμέσως ξύπνησαν τους υπηρέτες και ο συναγερμός γενικεύτηκε. [...]