[...] Στο έργο αυτό έχουμε την αποκορύφωση της ίντριγκας. Ο πονηρός δούλος πασκίζει μ' ένα σωρό τερτίπια και τεχνάσματα να αντρέψει έναν αθέλητο γάμο, που προσπαθεί να επιβάλει το αφεντικό του στο γιο του. Η εξέλιξη της ιστορίας είναι γεμάτη εμπλοκές και αδιέξοδα, από τα οποία όμως ξεγλιστράνε ο δούλος κι ο νεαρός αφέντης του ως το τέλος. Τότε εμφανίζεται ένας παλιός φίλος από την Άνδρο, που λειτουργεί σαν καταλύτης. Το τελευταίο αδιέξοδο αίρεται, τα βάσανα των ηρώων τελειώνουν και σφραγίζονται με το σμίξιμο των ερωτευμένων.
"Το κορίτσι από την Άνδρο", έργο τυπικά μενανδρικό, κυλάει αβίαστα στο ρυθμό μιας ανάλαφρης κι ευχάριστης ιστορίας, με χαρακτήρες ανθρώπινους κι αληθινούς, που τα αισθήματά τους, οι αντιδράσεις τους στις διάφορες καταστάσεις, κρατιούνται σ' ένα επίπεδο αξιοπρέπειας και καλοσύνης. Από την άποψη αυτή το έργο μπορεί να χαρακτηριστεί σαν μια "κομεντί", το είδος του θεάτρου που κυριάρχησε πολύ αργότερα στον ευρωπαϊκό χώρο.