α

Ποιήματα να γράφεις
γιατί τη ζωή, μεσ' από τους στίχους θα τη βρεις·
μου 'πε ο γέρος.
Μην τα ονομάσεις,
άσε τη ζωή να στα βαφτίσει.
Ακολούθα τις όχθες
εκεί θάβρεις το μονοπάτι με τις μυρωδιές.
Κράτησε τα βότσαλα, μη φοβηθείς το βάρος.
Όταν χαθούν τ' αρώματα, τα χρώματα
τη γέφυρα μη διστάσεις να περάσεις.
Πάρε μαζί σου τις βαριές αποσκευές
μη φοβηθείς το ύψος, τη βροχή,
γιατί νέα καλά θα βρεις στην άλλη όχθη·
εκεί σε περιμένουν.


Μανώλης
Μπίστας του Σταύρου,
της Βασιλικής, 19 Μαρτίου 1968,
αρβανίτης εκ Κερατέας.
Προσφάτως τη µαταιότητα ανακάλυψε.
Γράφοντας µαύρα, βρίσκει το λευκό.
Ευαίσθητος, σφάγιο µε καρδιά
ειλικρινής, άκοµψη αλήθεια
επιπό­λαιος, πολλαπλώς εσταυρωµένος
αβάζος, επερχόµενηκληρονοµική κώφωση.
Λαύριο, νερού αγάπη
Ιχθύς,
από πάντα ερωτευµένος.
Αγάπη, Θυµός, Ατέλεια Άνθρωπος - άνθρωπος µε στολή,
το κακό παρελθόν της αποτασσόµενος,
µε τις ένδοξες κι αγαθές πράξεις της
ταυτιζόµενος.