Πρόκειται για μία τεκμηριωμένη μελέτη που εξετάζει μία πολύ σημαντική πλευρά των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, τις οικονομικές διαφορές μεταξύ των δύο κρατών, τη διαμόρφωσή τους μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης, καθώς και τον τρόπο διευθέτησής τους μετά τη σύναψη του Οικονομικού Συμφώνου το 1930. Αν η σημασία των ιστορικών γεγονότων υπολογίζεται με βάση τις αντιδράσεις, το ελληνοτουρκικό Οικονομικό Σύμφωνο της 10ης Ιουνίου 1930 δικαίως κατέχει ξεχωριστή θέση στην ελληνική διπλωματική ιστορία του Μεσοπολέμου, μνημονευόμενο ως σημείο καμπής στις σχέσεις μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Έντιμος και ιστορικά αναγκαίος συμβιβασμός σύμφωνα με τους υποστηρικτές του, μονόπλευρη απεμπόληση συμβατικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων για τους επικριτές του, το οικονομικό Σύμφωνο παραμένει ακόμα και σήμερα ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα. Η μελέτη του Α. Κλάψη βασίζεται σε ενδελεχή έρευνα των πηγών και στοιχειοθετεί άριστα τόσο την εικόνα της ηγεσίας που προσέφερε ο Ελευθέριος Βενιζέλος στο ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όσο και την πολιτική του στο ζήτημα της προσφυγικής περιουσίας.