Για κάποιους, η προοπτική των σινο-αµερικανικών σχέσεων είναι εγκλωβισµένη σε µια "θουκυδίδεια παγίδα". Για άλλους, σε µια καντιανή προοπτική. Ένα είναι βέβαιο. Το µέλλον των σινο-αµερικανικών σχέσεων αποτελεί µία από τις µεγαλύτερες προκλήσεις τόσο για την τρέχουσα πολιτική όσο και για τη θεωρία των Διεθνών Σχέσεων. Θεωρία η οποία δέχεται διττή κριτική. Αφενός, λόγω της τάσης της να καθίσταται ολοένα και περισσότερο αφαιρετική. Αφετέρου, λόγω της αδυναµίας της να αναπτύξει προγνωστικά εργαλεία. Το βιβλίο υποστηρίζει ότι το πρόβληµα της θεωρίας εδράζεται αλλού: στον εξηγητικό µονισµό που υιοθετεί και εκφράζεται µε όρους αναλυτικής "µεροληψίας". Άλλωστε, η αποστασιοποίηση από την πολιτική πράξη είναι υγιές φαινόµενο, ενώ η αναζήτηση µιας προγνωστικής επιστήµης των Διεθνών Σχέσεων (όσο σαγηνευτική και αν είναι) αποπολιτικοποιεί την πολιτική. Μετά από µια αναλυτική χαρτογράφηση θεωρητικών προβολών στη σινο-αµερικανική πρόκληση, το βιβλίο καταλήγει στην παράφραση µιας πάντοτε επίκαιρης διδαχής του Hans Morgenthau: η δεινότητα στην ανάλυση της διεθνούς πολιτικής δεν προϋποθέτει την πιστή εφαρµογή ενός µηχανιστικού µοντέλου, αλλά τη σοφία και την ταπεινότητα ενός αυθεντικού στοχαστή.