Σ' αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον και συγχρόνως προκλητικό βιβλίο, ο Άντριου Μπάσεβιτς αναθεωρεί τις παραδοχές και τους σκοπούς που διέπουν την άσκηση της αμερικανικής παγκόσμιας ισχύος. Εξετάζοντας την προεδρία του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου και του Μπιλ Κλίντον -καθώς και τον πρώτο χρόνο της προεδρικής θητείας του Τζορτζ Μπους του νεότερου- ο Μπάσεβιτς αντικρούει την άποψη πως οι Ηνωμένες Πολιτείες απέτυχαν στην προσπάθεια τους να επινοήσουν μια βάση για τη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής, διαφορετική από αυτή της αποτροπής. Αποδεικνύει, αντίθετα, πως οι διαδοχικές μεταψυχροπολεμικές κυβερνήσεις παρέμειναν πιστές σε μια σαφώς προσδιορισμένη "στρατηγική των ανοιχτών θυρών". Με κίνητρο την επιτακτική ανάγκη για οικονομικό επεκτατισμό, η εν λόγω στρατηγική στοχεύει στην ενίσχυση μιας ανοιχτής και ολοκληρωμένης διεθνούς τάξης, διαιωνίζοντας έτσι την αδιαφιλονίκητη υπεροχή της μοναδικής εναπομείνασας παγκόσμιας υπερδύναμης. Επιπλέον, η πολιτική των ανοιχτών θυρών δεν συνιστά μια νέα στρατηγική, αλλά ένα διαρκή προβληματισμό για τους υπεύθυνους για τη χάραξη πολιτικής ήδη από την εποχή του Γούντροου Γουίλσον.