Δεν νοείται Χριστιανός, και μάλιστα Ορθόδοξος, χωρίς τη συμμετοχή του στο μέγα Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Αν δεν παρευρίσκεται και δεν συμμετέχει στην μυστική Τράπεζα του Κυρίου. Αν δεν μεταλαμβάνει το πανάχραντο Σώμα και το Τίμιο Αίμα Του. Αυτή, εξ' άλλου, είναι και η σαφέστατη εντολή Του!

Έχει Θεία την προέλευση το μυστήριο τούτο και μέγα σκοπό και προορισμό, που δεν είναι άλλος απ’ τον αγιασμό μας και την ένωσή μας με τον ίδιο το Κύριο.

Με τη Θεία Κοινωνία γινόμαστε σαφώς «σύσσωμοι» και «σύναιμοι» μαζί Του, όπως μας τονίζει ο Απ. Παύλος. Γινόμαστε αληθινοί «Χριστοφόροι» αφού στα μέλη μας κυκλοφορεί πιά το ίδιο το Σώμα και το ίδιο το Αίμα Του. Γινόμαστε, δηλαδή, «κοινωνοί της Θείας φύσεως». Τι μεγαλείο!

Οι Πατέρες θα μας πουν, ακόμη, πως με την Θεία Κοινωνία, θερμαίνεται και καθαρίζεται η ψυχή μας με αποτέλεσμα να γίνεται λαμπρότερη απ' το χρυσάφι, ο νους μας γίνεται καθαρότερος απ' τη φωτιά, από δε την Aγία Tράπεζα αναβλύζει πηγή, που σχηματίζει πνευματικούς ποταμούς που απεργάζονται τη σωτηρία μας. Οπότε, πόσο αναγκαία και απαραίτητη δεν είναι στη ζωή μας!

Επιπλέον θα μας πουν για ποιους ακριβώς προορίζεται, κάθε πότε πρέπει να κοινωνούμε, ποια θα πρέπει να είναι η προετοιμασία μας, με ποιόν τρόπο να συμμετέχουμε, ότι γεύεται πείνα και θάνατο αυτός που δεν κοινωνεί, αλλά και τι συμβαίνει σ' εκείνον που ανάξια μεταλαμβάνει παρασυρμένος πολλές φορές απ' το «έθιμο» των μεγάλων εορτών. Κι έτσι όχι μόνο σε τίποτα δεν ωφελείται, αλλά και μοιάζει με τον Ιούδα ο οποίος τόσο ανάξια συμμετείχε στον Μυστικό Δείπνο του Κυρίου, με αποτέλεσμα να επιτύχει την καταδίκη του αλλά και να κυριευτεί απ' τον διάβολο!

Είναι χρησιμότατο να τους ακούσουμε τους Πατέρες, κι ακόμη περισσότερο να εφαρμόσουμε τα εμπνευσμένα απ' το Άγιο Πνεύμα λόγια τους, ώστε να επιτύχουμε τη σωτηρία κι όχι την καταδίκη μας. [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)