Πριν ακόμη από το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η Μεγάλη Βρετανία είχε εγκαθιδρύσει κλιμάκια των υπηρεσιών πληροφοριών της για την εκτέλεση μυστικών επιχειρήσεων στην Ευρώπη, με σκοπό όχι μόνο τη συλλογή πληροφοριών, αλλά την πολιτική ανατροπή και την προπαγάνδα.
Η κατάσταση που διαμορφώθηκε από τη ραγδαία γερμανική επέκταση στην Ευρώπη δεν άφηνε στους Βρετανούς επιλογές για υιοθέτηση μιας επιθετικής στρατηγικής χρησιμοποιώντας στρατό ξηράς. Μέχρι τη στιγμή που η Βρετανία θα μπορούσε να συγκροτήσει αξιόλογες τακτικές ένοπλες δυνάμεις ο μοναδικός τρόπος αποδυνάμωσης της Γερμανίας και Ιταλίας ήταν η χρήση οικονομικής πίεσης και εντατικής προπαγάνδας. Πιο συγκεκριμένα, το σκεπτικό ήταν η αποδυνάμωση του εχθρού από το εσωτερικό του, χρησιμοποιώντας πλάγιους - ανορθόδοξους τρόπους. Έτσι, μια νέα ιδέα άρχισε να μελετάται, η οποία ήταν ο "οικονομικός πόλεμος", ο οποίος για να επιτευχθεί θα χρησιμοποιούσε μεθόδους ανατροπής και ενθάρρυνσης των τοπικών αντιστασιακών κινημάτων στο εσωτερικό των κατακτημένων χωρών της Ευρώπης.
Οι Βρετανοί, δίνοντας μεγάλη βάση στην υπόθεση ότι η αντίσταση στην Ευρώπη θα ήταν σημαντική, ξεκίνησαν τις διαδικασίες εκείνες που θα ανέπτυσσαν τις σχέσεις με τις ομάδες και τα κινήματα που ήταν αντίθετα στο ναζισμό και προετοιμάζονταν να αντισταθούν. Οι διαδικασίες αυτές οδήγησαν στη δημιουργία νέων υπηρεσιών, οι οποίες δραστηριοποιήθηκαν στο σύνολο των Βαλκανικών χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.