"Έχω τη φιλοδοξία να πεθάνω από κούραση, όχι από ανία, προφανώς ο Καραμανλής διαφωνεί."

Το πιττάκιον, στους βυζαντινούς χρόνους, ήταν ένα είδος πινακίδος για γράψιμο, ένα δελτάριο. Στην εκκλησιαστική γλώσσα σημαίνει την αρχιερατική επιστολή με την οποία γνωστοποιείται σ' έναν κληρικό η κατάστασή του στην ιεραρχία (αν προήχθη κ.ά.). Στη δεύτερη σελίδα του "Κόσμου του Επενδυτή", είναι ο χώρος όπου ο Φελνίκος διατυπώνει τους αφορισμούς του. Κάθε εβδομάδα, εδώ και πολλά χρόνια, μέσω των πιττακίων σχολιάζεται και καυτηριάζεται, κυρίως με χιούμορ, η επικαιρότητα.

Το δηκτικό πνεύμα του Φελνίκου, όταν, συχνάκις, αναφέρεται σε πρόσωπα του δημόσιου βίου, στοχεύει και στο να διεγείρει τα ανακλαστικά ευθιξίας και ευαισθησίας τους. Ο αφαιρετικός λόγος, η ελλειπτική-υπαινικτική γραφή του Φελνίκου κατατάσσει τα περισσότερα από τα πιττάκια στην κατηγορία των αποφθεγμάτων, των γνωμικών, των ρητών που αντέχουν στο χρόνο. Τα ρητορικά-φωτογραφικά ενσταντανέ της εβδομάδας, όπως αξιολογούνται και προβάλλονται από τον Φελνίκο, συνυπάρχουν, τις περισσότερες φορές "κουμπώνουν", με το άρθρο της σελίδας 2 που υπογράφεται από τον εκδότη-διευθυντή του "ΚτΕ", Νίκο Φελέκη. Στην παρούσα έκδοση επελέγησαν 100 πιττάκια, που εκτιμήσαμε ότι έχουν και διαχρονική αξία.