Ένα παράξενο βιβλίο με έναν ακόμα πιο παράξενο τίτλο, που δύσκολα μπορεί να καταλάβει κανείς τι λέει, αν δεν γυρίσει στο οπισθόφυλλο ή αν δεν το φυλλομετρήσει έστω πρόχειρα. Η έκπληξη του αναγνώστη είναι ακόμη μεγαλύτερη όταν, αφού ρίξει μια πρόχειρη έστω ματιά, διαπιστώσει ότι το σκωπτικό αυτό περιεχόμενο δεν συνάδει και πολύ με τα ως τώρα γνωστά ενδιαφέροντα του συγγραφέα, αφού είναι γραμμένο από έναν, απολύτως καταξιωμένο άνθρωπο σε κάτι εντελώς διαφορετικό, καθηγητή του πανεπιστημίου στον τομέα της "τεχνολογίας τροφίμων"!
[...]
Καυστικός με κόσμιο τρόπο, στηλιτεύει με ευφυές χιούμορ όλα εκείνα τα στοιχεία που συνιστούν την κακή εκδοχή της σύγχρονης Ελλάδας και του νεοέλληνα. Συμπεριφορές, ιδεοληψίες, προκαταλήψεις, αμάθεια, μανταμσουσουδισμός, ξενόφερτες συνήθειες, γλωσσικός εκπεσμός, πελατειακές σχέσεις, αναξιοκρατία, μιμητισμός, πολιτική αμβλύνοια, φιλαυτία, διατροφικός εκφυλισμός, κομπορ- ρημοσύνη και κάθε λογής κουταμάρα που συνιστά την καθημερινότητά μας παρελαύνουν ως ένα σπαρακτικό και συνάμα αδιανόητο ανέκδοτο μπροστά από τα μάτια του αναγνώστη.

Πλην όμως "δίχως μίσος για τους ψευδομένους", δίχως να κακίζει κανέναν, χωρίς ηθικολογική αυστηρότητα αλλά με απολαυστικό και ευδιάθετο τρόπο, ακολουθώντας την ξεχασμένη παράδοση των Γ. Σουρρή, Αν. Λασκαράτου, Ε. Ροΐδη και άλλων "φιλλελήνων" συγγραφέων. Έτσι ακριβώς, σαν ένας αληθινός φίλος που προσπαθεί, μετατρέποντας την αγανάκτησή του σε χιούμορ, να μας αποτρέψει με από τον κατήφορο και την απαξίωση του βίου μας, σαν έναν από εμάς που, χτυπημένος από την νόσο του "άμισθου πατριωτισμού", πιστεύει ότι ακόμα υπάρχει ελπίδα. Ποιος ξέρει, με κάτι ανθρώπους σαν αυτούς, με κάτι βιβλία τέτοια και παρόμοια, φτάσαμε κουτσά στραβά να επιβιώσουμε ως τα τώρα.