[...] Με την παρούσα έκδοση το corpus των καβαφικών πεζών κειμένων πλουτίζεται κατά ένδεκα άγνωστα είτε ανέκδοτα κείμενα. Το ποσοτικό αυτό στοιχείο αποκτά διαφορετικό νόημα, αν λάβουμε υπόψη ότι με βάση τα νέα αυτά κείμενα μετατοπίζεται η αφετηρία της πεζογραφικής παραγωγής του Καβάφη από το 1886 περίπου στα 1882· πλουτίζονται με νέα τεκμήρια ορισμένες κρίσιμες για τη συγγραφική διαμόρφωσή του περίοδοι (1882-1886, 1893-1897)· προστίθενται στις γνωστές καβαφικές μεταφράσεις από το χώρο της ευρωπαϊκής ποίησης άγνωστες μεταφράσεις από το ποιητικό έργο του Browning· τεκμηριώνεται η πρώιμη κλίση του ποιητή στα υπερφυσικά θέματα και πιστοποιείται το ενδιαφέρον του για τρέχοντα πολιτικά και πνευματικά ζητήματα μείζονος σημασίας.
Παραδίδοντας σήμερα στο αναγνωστικό κοινό τη χρηστική αυτή έκδοση του τόμου των "Πεζών" του αλεξανδρινού ποιητή, θεωρούμε ότι η ποιητική προσωπικότητα του Καβάφη όχι μόνο δεν υπονομεύεται από τη δημοσίευση των κειμένων αυτών, αλλά φωτίζεται με ένα καίριο και κάποτε μοναδικό τρόπο.
Στα κείμενα αυτά διακρίνονται ευκρινέστερα οι κύριες συγγραφικές αρετές του Καβάφη. Η νηφαλιότητα στην επιλογή του γλωσσικού οργάνου: η βαθμιαία κατάκτηση μιας μετριοπαθούς δημοτικής η οποία ανέχεται όλα τα ζωντανά στοιχεία της καθομιλουμένης (είτε πρόκειται για λόγια είτε για διαλεκτικά στοιχεία)· η καθαρότητα και η σαφήνεια της διατύπωσης· η κατακτημένη απλότητα που σημαίνει απέριττο και απλό (όχι απλοϊκό είτε απλουστευτικό) ύφος· ο ενίοτε γνωμικός χαρακτήρας και ενδιάθετη ειρωνεία· η προσοχή της λεπτομέρειας και η οξύτητα των παρατηρήσεων· η αίσθηση του μέτρου και της οικονομίας τόσο στο επιπεδο της γλωσσικής έκφρασης, όσο και της σύνθεσης. [...] (Από το εισαγωγικό σημείωμα του επιμελητή)