Στο βιβλίο αυτό, που είναι η δεύτερη, συμπληρωμένη έκδοση του "Το Κράτος είναι μέσα μου-Πνευματική Δημιουργία," ολοκληρώνονται οι έννοιες και ο αναγνώστης κατανοεί τη χρησιμότητα του παραγωγικού λόγου, που η σκέψη καταγράφει και δικαιώνει την ανθρώπινη υπόστασή μας. Το πνεύμα υποκινεί τις διεργασίες σε όλες τις μορφές Τέχνης και αναδεικνύεται σε ό,τι αναδεικνύει.
Απόσπασμα από το κεφάλαιο: Γλώσσα - Η αναρχία του περιεχομένου.
"Η άνθιση της λογοτεχνίας είναι ο λυρισμός των αισθήσεων.
Ο δημιουργός τρικλίζει πάνω στις αφηρημένες ιδέες του και εμπιστεύεται την έκφραση για να σχηματοποιήσει το νόημά τους. Στην ποίηση του Μπωντλέρ, ο έρωτας είναι γραμμές με ονείρατα και πάθος.
Λέξεις μεγάλες και μικρές, ταραγμένες, φιλάσθενες, μόλις που προφέρονται για να αποδώσουν το συναίσθημα των εγωπαθών ψυχών".
"Άλλοτε η μεταφορά οδηγεί τον καλλιτέχνη στη μοναδικότητα των εικόνων της φύσης. Εκεί γράφεται η ανθρώπινη ιστορία όπως θα έπρεπε να είναι στην παρθενική της παράσταση".
Τα στοιχεία της γλώσσας αναμιγνύονται με τη συγκινησιακή φόρτιση του καλλιτέχνη και αποτυπώνουν την κοινωνική γραμματολογία. Η αφηρημένη γνώση εξιδανικευμένων εννοιών δεν επιβαρύνει τη λεκτική ακολουθία. Ξάφνου τα ρήματα γίνονται πιο σημαντικά από τη νοσταλγική μνήμη του δημιουργού. Αποκτούν το χρώμα και το άρωμα των εποχιακών φρούτων. "Η ζωή είναι όμορφη", γράφει ο νεότερος Ζακ Πρεβέρ και διαρρέει το μυστικό της καθολικής ευτυχίας που δεν θα μπορούσε να ειπωθεί με λόγια διαφορετικά, ονόματα και φράσεις.
Οι δρόμοι του Παρισιού έχουν στιγματιστεί με αυτή την πρόταση η οποία προϋπάρχει της νόησης. Σαν αντανάκλαση του θυμικού μας..."