Ο Παύλος Φαφουτάκης από τα Σφακιά, φοιτητής (τότε) της ιατρικής, δημοσιεύει 26 δημοτικά ποιήματα (ελεγείες) για πεσόντες αγωνιστές κατά τους ηρωικούς αγώνες της Κρήτης, όπως τον Δασκαλογιάννη (της επανάστασης του 1769), το ποίημα του οποίου είναι και το μακροσκελέστερο (από 1.032 στίχους), τον Αναγνώστη Μανουσογιαννάκη (που αγωνίστηκε κατά του Οθωμανού τυράννου του Αποκορώνου Αληδάκη το 1773), τον πειρατή Νικόλαο Παπαντωνάκη, τον Νικόλαο Μαλικούτη (απεβ. 1828), τους Παύλο Δεντιδάκη, Ηρακλή Κοκκινίδη και Μάσταχα (της επανάστασης του 1866-69) κ.ά. Ορισμένα ποιήματα αναφέρονται στους Οθωμανούς δυνάστες και σε ηρωικές μάχες, όπως το ολοκαύτωμα της μονής του Αρκαδίου (1866) και τη ναυμαχία του ατμόπλοιου "Ένωσις" μεταξύ της Μήλου και της Σύρου (1868). Η συλλογή συμπληρώνεται από δύο επικήδειους λόγους του εκδότη προς τον συμπατριώτη του βουλευτή Γεώργιο Ξενουδάκη (απεβ. 1888) και τετρασέλιδο λεξιλόγιο των κρητικών ιδιωματικών λέξεων, που ανευρίσκονται στα ποιήματα.