Ο διάλογος του ασκητισμού με τη σχιζοφρένια δεν είναι πράξη εντελώς... σχιζοφρενική. Είναι μάλλον λειτουργία μιας ασκητικής λογικής.
Βέβαια, είναι αλήθεια, ότι το ζευγάρωμα των δύο αυτών λέξεων είναι προκλητικό ή έστω απλώς ενοχλητικό! Το ερώτημα είναι εύλογο· ποια σχέση μπορεί να υπάρχη μεταξύ ασκητισμού και σχιζοφρένιας;
Οπωσδήποτε όμως ο διάλογος μεταξύ σχιζοφρένιας και ασκητισμού βρίσκεται σήμερα σε μια φάση αναπτύξεως, που δεν μπορεί να μείνη στο περιθώριο των ειδικών ερευνητών. Ήδη σε όλες τις περιοχές της καθημερινότητας κυκλοφορούν βιώματα που εκφράζουν τη συνάντηση του ασκητισμού με τη σχιζοφρένια. Είναι γεγονός, ότι σήμερα είμαστε μάρτυρες πολλών περιστατικών που αποκαλύπτουν, μέσα στα πλαίσια του κοινωνικού χώρου, έναν "ασκητισμό" με σχιζοφρενικό μανδύα ή μια σχιζοφρένια μ' ένα "ασκητικό" προσωπείο. Ενδεχομένως μάλιστα η συμμετοχή μας στο διάλογο του ασκητισμού με τη σχιζοφρένια μπορεί να είναι μια πραγματικότητα που όμως αγνοούμε! Εάν η αυτογνωσία μας είναι πολύ πτωχή, οι πιθανότητες να έχουμε ήδη εμπλακή κι εμείς οι ίδιοι στη διαδικασία του διαλόγου αυτού ξεπερνούν τα όρια της υποψίας! Γι' αυτό το λόγο είναι χρήσιμη από μέρους μας μια συνειδητοποίηση του γενικού διαγράμματος της αναπτύξεως του διαλόγου μεταξύ ασκητισμού και σχιζοφρένιας.(...)

(Από τον πρόλογο)