Θα ’θελα νάχα την Τρίαινα του Ποσειδώνα
να ξεσηκώσει φουρτούνα τη θάλασσα
και μετά να τη βγάλω τσουνάμι
λαοθάλασσα της ξηράς,
να σαρώσει το σαθρό και βάρβαρο
καθεστώς των καπιταλ-ληστών.
Όμως ένα ασήμαντο ανθρωπάκι είμαι
που η τελευταία ικμάδα της ζωής του
στραγγίζεται κάτω απ’ τον αφόρητο καύσωνα
στην «Κοιλάδα του θανάτου» της ξενιτειάς.
Αν κατορθώσω όμως
με τη «Στρατευμένη Αντιποίηση»
να κάμω τις τρίχες
να σηκωθούν ολόρθες από φρικίαση
στα κεφάλια των στοχαστικών και ευαίσθητων
ποιητών Δελησάββα, Μαυριώτη, Χελμού
τότε θα πει ότι πέτυχα το στόχο μου.