Στη συλλογή του ελληνολάτρη ποιητή Μάρκο Μάρτος, υπάρχουν ποιήματα για τους θεούς του Ολύμπου, τους θεούς γενικά, οι οποίοι "υπάχουν μόνο γιατί εμείς τους σκεφτόμαστε", σχεδόν για όλους τους προσωκρατικούς φιλοσόφους και τις θεωρίες τους, για τον Επίκουρο, τον Ησίοδο, τη μάχη της Σαλαμίνας, για ήρωες του Ομήρου, όπως το ποίημα "Ο Πάρης συζητάει με την Ελένη", όπου έχουμε ευρηματικές ποιητικές συζεύξεις με το παρόν του αφηγητή τού ποιήματος, καθώς και στο ποίημα "Ναυσικά", κ.α. Πολύ παραστατική, με σαφή καταδίκη της βίας του πολέμου, είναι η κατάληξη του ποιήματος "Δούρειος ίππος". Στον περιορισμένο χώρο τους, μερικά ποιήματα εκφράζουν με ευκρίνεια την φιλοσοφική σκέψη μερικών από τους Έλληνες στοχαστές όπως, π.χ. του Επίκουρου, του Αναξίμανδρου, του Ηράκλειτου, κλπ.