Η Σαντορίνη, η οποία φέρει επίσηµα το αρχαιοελληνικό όνοµα Θήρα, είναι ένα από τα νησιά των Κυκλάδων, µικρά σε έκταση νησιά του νοτίου Αιγαίου, µε µακραίωνη το καθένα ιστορία. Η Θήρα-Σαντορίνη, γέννηµα γιγαντιαίων ηφαιστειακών εκρήξεων, έχει δύο σηµαντικούς αρχαιολογικούς χώρους: το προϊστορικό Ακρωτήρι και τα ερείπια της αρχαίας πόλης-κράτους Θήρα στο δυσπρόσιτο Μέσα Βουνό.

Είναι, ως εκ τούτου, φυσικό να έχουν γραφεί για το νησί πολλά βιβλία και να έχουν διοργανωθεί σηµαντικά διεθνή συνέδρια σχετικά µε θέµατα ιστορικού, αρχαιολογικού και γεωφυσικού ενδιαφέροντος. Αντίθετα, είναι φτωχή η βιβλιογραφία για τη Σαντορίνη ως ιστορικό οινοπέδιο, µε ενδιαφέρουσες ιδιαιτερότητες τόσο ως προς τον τρόπο διαµόρφωσης των κληµάτων όσο και ως προς την επεξεργασία των σταφυλιών στις "κάναβες", όπως καλούνται στο νησί οι οινοποιητικές µονάδες της προβιοµηχανικής Σαντορίνης.

Αυτές οι ιδιαιτερότητες αποτέλεσαν αντικείµενο µελέτης ενός ερευνητικού προγράµµατος που εκπονήθηκε τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 1960 από το Ινστιτούτο Οίνου, Ίδρυµα έρευνας του τότε Υπουργείου Γεωργίας. Τα συµπεράσµατα ως προς την οινική ποιότητα ορισµένων ποικιλιών αµπέλου που καλλιεργούνται από αιώνες στο νησί ξεπέρασαν κάθε προσδοκία και έτσι το 1972 η αρµόδια Επιτροπή εισηγήθηκε την αναγνώριση και προστασία του τοπωνυµίου Σαντορίνη ως "Ονοµασία Προελεύσεως Ανωτέρας Ποιότητος" για ορισµένους τύπους λευκών οίνων του νησιού. Με την υπουργική απόφαση που εκδόθηκε, καθορίστηκαν οι όροι που πρέπει να πληρούν οι αµπελώνες των νήσων Θήρα και Θηρασία, καθώς και οι συνθήκες επεξεργασίας των σταφυλιών, των γλευκών και των οίνων, ώστε ο παραγόµενος οίνος να φέρει στην ετικέτα της φιάλης το όνοµα του νησιού. [...]

Το βιβλίο αφιερώνεται στους αµπελουργούς του νησιού που κράτησαν, διά µέσου των αιώνων, ζωντανή την αµπελοκαλλιέργεια στον βράχο αυτό της Αιγιήδας.

Στ. Κ