Η αθρόα επανέκδοση ρεμπέτικων τραγουδιών κατά την τελευταία 20ετία σε ιστορικές και νεότερες εκτελέσεις, συνοδευόμενη από μια αφειδώλευτη δημοσιοποίηση παρεμφερούς βιογραφικού και άλλου υλικού, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για συστηματικότερη και απαιτητικότερη προσέγγιση του είδους απ' ό,τι συνηθίζεται στους καλοπροαίρετους ερασιτεχνισμούς των συλλεκτών και άλλων συνηγόρων του. Εν τούτοις, κατά την εκτίμηση του συγγραφέα του βιβλίου αυτού, η αρχή της τρίτης χιλιετίας βρίσκει τη ρεμπετολογία να διαγράφει μια αργή και επισφαλή μετάβαση από την προεπιστημονική φάση στην πρωτοεπιστημονική. Η παρούσα προσπάθεια αποβλέπει στην επιτάχυνση της μετάβασης αυτής, καθιστώντας προσιτούς σε ευρύτερο ελληνόφωνο κοινό τους προβληματισμούς ενός από τους πρωτεργάτες της διεθνούς επιστημονικής βιβλιογραφίας του ρεμπέτικου, σχετικά με τον ορισμό, την πρόσληψη και την επιστημονική πραγμάτευση του είδους.